ÜZÜNTÜ

Günlerden cumartesi ne yapacağını bilemeden sokaklarda bilinçsiz bir vaziyette dolaştı .
Anlamsızdı içindeki sıkıntıyı ne yapsa atamıyordu .
Telefonu çaldı açmamaya karar verdi bu şekilde konuşamazdı bitkin bir şekilde banka oturdu   telefonuna baktı videoyu izle diyen sesini duyunca teşekkür ederek tekrar düşüncelerine daldı
Kara delikte durmadan düştüğünü sandı birden garip bir şekilde her tarafta görüntüler yıllar sanki saniyeler içinde değişiyor birden 70 yıl öncesine dönüverdi  havale nöbetleri geçiren sıska bir çocuktu karşımda duran birden bana göz kırpıyor gibi geldi yoksa ben öldüm ve sırattan mı geçiyorum diye içimden bir dua mırıldandım
Hayır kendime bir şiddet uyguladım canım yandı canlıydım ve ben yaşantımın başlangıcına geri dönmüştüm hayatım yıldırım hızıyla gözlerimden geçiverdi .
Küçüklüğüm bana gülümseyerek bir öğütte bulundu sakın ola hayatında kimselere iyilik etme bu seni ileride tarifsiz bir yanlışa sürükleyecek bencil ol her olayı kendine yont ve asla kimseye en ufak
özelinden bahsetme daima her halde sen olaylardan karlı çık
Babam ve annem belirdi sen ona uyma yavrum tam tersini yap kollayıcı ol daima ikinci planda ol başarılarını başkaları taktir etsin sen sakın onları öne sürerek bundan maddi çıkar elde etme
Birden acı eşiğini aşarak beni saran sıkıntılı durumun yarattığı miyasteni krizinden kurtuldum
Bankta biraz oturdum ve aklıma onun videosunu izlemek geldi .
Çiçeklerini kurtardım onları şimdilik yeni yerlerine koyuncaya kadar bak sakın üzülme diyen videosu beni kendime getirdi ve kara delikte bana söylenen iyilik yapma diyen küçüklüğümün öğüdünü tutmadığıma ve bana şekil veren ailemle tekrar gurur duydum  ve onlara rahmet okuyarak tekrar günün sarmalına dönüverdim ve bu saçma yazıyı nasıl da yazdığımı bilmeden günceme kaydediverdim
devam edecek