Saat dokuza çok az var ve biz asansörden pür telaş iniyoruz .
Çantaları şemsiyeleri ve de kendi omuz çantam zar zor yola koyuluyoruz .
Etraftakilerin yüzlerinde bizim halimizin yarattığı tatlı bir gülümseme var.
Ben bile halimize gülmeden edemedim ve prensesin sesini yükselterek dede demesi ile normal halime döndüm ama gayri ihtiyari gülmeden edemedim
Apartmanlarının karşısında İngilizce kurslarına birlikte gittikleri sınıf arkadaşına bakmak için yüzü gittiği yönün tersinde hem yürüyor hem de arkadaşının annesi ile gelişini gözlüyor
İşte o an sitede bağlı kurt köpeğinin bize havlaması ile hem ben hem prenses karşı tarafa saklanıverdik.
Ben ezelden beri köpekten korktuğum için mertliği elden bırakmadan ağlayan torunuma sarılıp bilgiç ve bir kahraman edasıyla prensesim deden var yanında diyerek ortalığı yatıştırdım ve akan göz yaşlarını dindirdim
O günden sonra ben ve o korkumuzu yenerek bizi korkutan minik kurtla arkadaş olmaya karar verdik
Küçük parmağımı tutturarak yolun karşı tarafına geçip okula kan ter içinde ve tam dokuzda ulaştık
Onu bilemem ama ben bu olaydan sonra nasıl oldu da fino gördüğünde yolunu değiştiren ben kendini köpeğin saldırısına siper edecek kadar cesaretlendiğimi unutamam.
Sevgi hele torun sevgisi ne büyük bir duyguymuş yaşayarak öğretti hayat.
devam edecek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder