eskiler yeniler kalanlar ölenler vede çelik gibi dışa üzüntüsünü belli etmeyen geceleri eskileri düşünüp anılarla yaşayan ben
lisede yanlarında huzur buldugum adeta el bebek gül bebek paylaşılamayan ben şimdi onların teker teker sahneden çekilmelerine
alışamayıp adeta isyan edercesine verilen ölüm haberlerini o kadar sık duyar oldum ki adeta anne ve babamın ailesine kıran girdi onları birer birer aramızdan alıp benden uzaklaştırıyorlar diye bir vehme kapıldım
hesap ettigimde neredeyse benden önceki kuşak tamamen hakkın rahmetine kavuşmuştu
son hastalık haberini de kuzenim telefonla vermişti her hukuksal olayda ailenin bilaücret danışmanı ve takipcisi ve benim aile içerisindeki yegane önem verdigim sevgili amca oglum 83 yaşında evde yanlız bir vaziyette iken düşerek beyin kanaması teşhisiyle hastahaneye kaldırılmıştı sag tarafı tamamen felç bir vaziyette hastahanede yatıyordu bir sene evvel ve ben tüm işlerimi erteleyerek yanına gittigimde şuuru kapalı bir şekilde anlamsız bakışlarla bana bakıyordu
ve etrafında her zaman iyiliklerine koştugu yegenleri ve onların torunları
hastahane masrafları için çıkarılan fatura için bir sıkıntı vardı ve bunu söyleyemeyecek kadar da zorluk çekiyorlardı rakamı ögrendim ve ödemeyi yaptım ve bu durumdan kimsenin haberi olmaması konusunda da önemli ısrarlarım oldu
şimdi bir yıldır hayata küsmüş bir vaziyette palasar apartmanında bakıcılar tarafından bakılmaya muhtaç bir şekilde yatıyor
beni asıl yaralayan da yeni neslin evlenmemiş amca veya dayılarının mirasına sanki ihtiyaçları varmışcasına ölüm haberlerini bekliyor olmaları
üniversite yıllarımın o güzel insanları birer birer atlarına binerek bu ülkeden ayrıldılar ikinci ve üçüncü kuşak ise o yıllardaki yokluga ve yoksulluga ragmen gönül zenginligi ile oluşturulan gerçek akrabalıgı bir türlü anlayamadılar lüx yaşam ve paranın esiri olup o ugrunda ölebilecegim saf vetemiz akrabalık kavramını yok ettiler